گام اول: مشکل­یابی

در این گام شما باید از گروه بخواهید مشکلاتی که باعث بروز مساله­ شده­است را مشخص­کنند. ابتدا فضا را به صورتی آماده­کنید که بتوانید به راحتی بین افراد گروه تردد کنید و به همه­ی آن­ها دسترسی داشته باشید. فاصله­ی بین مکان نشستن افراد را طوری تنظیم کنید که مطمئن شوید هر شخص برای نوشتن باید تنها به خود متکی باشد. سپس به هر نفر 7 قطعه کاغذ و یک عدد ماژیک بدهید. فراموش نکنید که یادآوری کنید هر مشکل دریک برگ کاغذ نوشته شود. هر چند نوک پهن ماژیک و ضخامت کم قطعات کاغذ راه را بر طولانی نویسی می­بندد، اما شما در یادآوری چندباره­ی آن کوتاهی نکنید. یکرنگ بودن ماژیک­ها هم شبهه­ی ارزیابی نظرات را از بین می­برد.

بعد از شروع این مرحله نقش شما پررنگ­تر است. کارهای زیر را انجام دهید تا به جوابی مطلوب برسید:

1-     کل گروه را زیر نظر داشته باشید.

2-     به محض نوشتن یک یا دو نظر توسط هر شخص، سریعا آن­ها را جمع­آوری کنید. به عبارت دیگر همواره توجه داشت باشید که قطعات کاغذ پرشده از نظرات، جلوی کسی تلنبار نشود. این کار باعث می­شود حس رضایت از زیاد نوشتن ودر نتیجه اقناع، در افراد ایجاد نشود.

3-     به محض تمام­شدن قطعات کاغذ یک نفر، چند قطعه کاغذ جدید در اختیار فرد بگذارید. تعداد قطعات جدید از تعداد قطعات مرحله اول کمتر است.

4-     در هنگام ارائه قطعات جدید کاغذ از گفتن جملات امیدوارانه برای تحریک فرد به نوشتن دریغ نکنید. جملاتی مانند« بسیار خوب نوشتی، سعی کن با نوشتن افکارت به ما کمک­کنی»،« به نظرمی­رسد حرف برای گفتن داری» و سایر حرف­هایی که بسته به شرایط به ذهن­تان می­رسد. این حرف­ها واقعا اثربخش است. امتحان­شان کنید!

5-     سرعت نوشتن و ارائه نظرات را کنترل کنید.

6-      به نحوی که برای همه­ی گروه قابل تشخیص باشد، ترتیب قطعات کاغذ دریافت شده را تغییر دهید.( کارت بازها از اصطلاح برزدن استفاده­می­کنند.) نظرات دریافتی را در بین کاغذهای دریافتی قبلی قراردهید. با این کار همه مطمئن خواهندبود که امکان تشخیص صاحب نظر وجود ندارد.  

7-     مراحل بالا را آن­قدر تکرارکنید تا احساس کنید در این مرحله امکان نوشتن نظر دیگری وجود ندارد. از جمله علائمی که باید به آن توجه کنید، بروز رفتارهایی مانند حرف زدن با سایر افراد، بازی کردن با اشیای دم دست، نگاه­های بی­حوصله به اطراف و رفتارهایی از این دست است. اگر حتی با بروز این رفتارها، در گروه شخصی وجود دارد که با سرعت مشغول نوشتن است، سعی کنید فضا را به گونه­ای کنترل کنید که آن شخص بتواند بنویسد.

8-     پس از اعلام توقف نوشتن و جمع­آوری همه­ی نظرات نوشته­شده، یک­بار همه­ی آن­ها را برای گروه بخوانید. این کار باعث­می­شود افراد با فضاهای ذهنی جدید یکدیگر آشنا شوند و بدانند که می­توانند از دریچه­های دیگری هم به موضوع نگاه­کنند و نظر بدهند.

9-     پس از خواندن نظرات، آن­ها را به صورت جداگانه در گوشه­ای بگذارید و دوباره قطعات کاغذ جدید، بین افراد تقسیم­کنید و روند بالا را مجددا تکرار کنید. به افراد یادآوری کنید که می­توانند نظرات خود یا سایر افراد را تکمیل و تصحیح کنند اما اجازه ندارند نظری را تکرار کنند.

شما می­توانید روند بالا را چند مرتبه تکرار کنید. تعداد تکرارها به بضاعت جمع و دیدگاه شما از آن بستگی دارد. کار را تا آنجا دنبال کنید که احساس­کنید نظر جدیدی ارائه­نمی­شود. معمولا تا سه یا چهار مرحله قابلیت تکرار وجوددارد. با هربار تکرار، گروه به لایه­های عمیق­تری از افکار خود نفوذ می­کنند. تعداد نظرات، در هر تکرار کمترمی­شود اما عمق بیشتری پیدامی­کند.